Mevrouw Hendriks (87) tegen Karla (56): ‘Kom je nog even mee naar boven?’

18 augustus 2020

Als we het bellen met een raam tussen ons in aan het afronden waren, zei mijn schoonmoeder: “Kom je dan nu even mee naar boven?” Ze vond het niet zo erg dat we elkaar niet konden aanraken, maar echt snappen waarom dat was, deed ze niet’. Aan het woord is Karla Roos (56) over haar schoonmoeder Nel Hendriks (87). Ze vertelt hoe zij samen de bezoekregeling tijdens het coronavirus hebben beleefd.

Mevrouw Hendriks woont sinds een jaar of drie in het Reinaldahuis van Zorggroep Reinalda in Haarlem. Ze is dementerend, maar ze herkent haar schoondochter Karla altijd. Zodra zij binnenkomt verschijnt er een grote lach op haar gezicht. ‘Ik heb haar uitgekozen, weet je dat? Niet alleen als collega op de markt, maar ook als partner voor mijn zoon’, vertelt ze trots.

Schoonmoeder, collega én vriendin

Ruim dertig jaar hebben de twee dames samen op de markt in Haarlem gestaan. ‘Ze is niet alleen mijn schoonmoeder, maar ook een collega en lieve vriendin’, vertelt Karla. ‘Ik bezoek haar ook verreweg het meest van de familie. Voor corona liep ik vaak na de markt even bij haar langs. Ik bezocht haar minimaal drie keer in de week.’

Het Reinaldahuis sloot een week eerder dan de maatregelen van de overheid de deuren voor bezoek. Om de bewoners veilig te houden voor het virus. 

‘Dat was wel even slikken. Volkomen begrijpelijk, maar ineens kon ik niet naar Nel. Dat was echt heel gek’, zegt Karla.

Raambellen

Maar al heel snel regelde het Reinaldahuis een veilige manier van elkaar treffen; bewoners werden op gezette tijden naar het raam in het restaurant gebracht, het bezoek stond aan de andere kant in de tuin en dan konden zij met elkaar bellen. ‘Dat was al heel fijn. Wel veel te kort hoor! Ik mocht altijd maar een half uurtje blijven. Logisch, want anderen wilden natuurlijk ook, maar Nel en ik kunnen zo heerlijk keuvelen met z’n tweeën. En dan is een half uurtje echt kort.’

Lief zorgpersoneel

Deze manier van bezoeken, leek Nel prima te vinden. Ze kletste er lekker op los door de telefoon. Maar aan het eind van het gesprek, begreep ze niet dat Karla niet even naar binnen kwam. 

‘Dat was soms even lastig. Maar dan zag ik dat het zorgpersoneel weer hun best deed om haar af te leiden en dan was het wel weer goed.’

Karla werd goed op de hoogte gehouden over het wel en wee van haar schoonmoeder. ‘Mijn man Henk is eerste contactpersoon, dus hij krijgt elke week de officiële updates vanuit het huis. Maar ik kreeg regelmatig appjes met foto’s van het personeel. Dan waren ze bijvoorbeeld lekker met haar aan tutten. Haartjes, nageltjes; heerlijk vindt ze dat. En als ze onrustig was; dan belden we even en daar werd ze dan weer rustig van.’

Heldere communicatie

Karla is erg te spreken over de manier waarop het Reinaldahuis is omgegaan met de hele situatie.

‘We werden goed op de hoogte gehouden en ik merkte dat ze op alle fronten hun best deden om bewoners blij en gelukkig te houden. Het heeft ons echt geraakt dat we elkaar een tijd lang niet konden zien, maar door de heldere communicatie begrepen we waarom alle maatregelen nodig waren.’

Alle bezoek registeren

En nog steeds houdt het Reinaldahuis strikt vinger aan de pols. De voordeur zit dicht en bezoek kan alleen naar binnen als de deur voor hen wordt opengedaan. Elke bezoeker wordt geregistreerd en krijgt een wasbaar mondkapje mee dat gedragen moet worden als zij zich door de gemeenschappelijke ruimtes begeven. Op de kamer van de bewoner mag het kapje weer af. ‘Ik vind het wel een veilig idee. Als er dan ergens een besmetting is, dan kan goed getraceerd worden wie wanneer in huis was’, zegt Karla.

Ondertussen begint mevrouw Hendriks weer over die goede oude tijd op markt: ‘Zij kan beter verkopen dan ik hoor’, zegt ze trots naar haar schoondochter kijkend. ‘Het was heel fijn dat begin augustus de bezoekregeling werd versoepeld en ik Nel weer mee naar buiten kon nemen; we gaan altijd op pad. Lekker kletsen met andere mensen, kopje koffie doen in Zandvoort. Gelukkig kan dat weer!’

Pluspunten die Karla en mevrouw Hendriks hebben ervaren:

• De open communicatie waardoor er veel begrip was voor bepaalde maatregelen
• De snelle schakeling in het bedenken van oplossingen om elkaar toch even te kunnen zien
• Het warme contact met het zorgpersoneel
• Het feit dat er vandaag de dan nog steeds strikt geregistreerd wordt wie er allemaal binnen komen in het Reinaldahuis

Moeilijke momenten die Karla en mevrouw Hendriks hebben ervaren:

• Het nog steeds niet kunnen gebruiken van de gemeenschappelijke ruimtes. Waar volledig begrip voor is, maar jammer vinden ze het beide wel.

Door: Nienke Oort

Het artikel is ook te lezen op de website van Waardigheid en Trots.